Hugo Tieleman

Soms ziet een schilderij eruit alsof het niet gemaakt is, maar in de loop der tijd ontstaan. Het verfoppervlak heeft iets natuurlijks, iets toevalligs. In grote delen van de schilderijen van Hugo Tieleman is zoiets aan de hand. Van dichtbij lijkt het alsof je naar de vloer van een spuiterij kijkt, waar pas nog iemand overheen gelopen is die een vol blik zwarte lakverf niet helemaal recht hield. Maar de spetters en slierten stellen bij Tieleman ook nog iets voor. Zijn grillige drippings zijn tegelijkertijd riethalmen die groen en geel boven zwart water uit steken, of touwen die vanuit de hut op een woonboot slap het water in hangen. Mooi voorbeeld van vorm en inhoud die gelijk opgaan, van verf en voorstelling die elkaar versterken. Gijsbert van der Wal spreekt met Tieleman in de Gemeentelijke Expositieruimte in Kampen, waar tot en met 25 mei zijn tentoonstelling Crossing waters te zien is.
(Tekst: Gijsbert van der Wal )

Terugluisteren kan hier: http://programma.vpro.nl/deavonden/Dossiers/Beeldende-kunst.html?playurn=urn:vpro:media:program:25295349