Hugo Tieleman

What Remains – tussen schoonheid en verval
04.09.2016 t/m 22.01.2017

De frictie tussen schoonheid en verval is door de eeuwen heen steeds weer in de kunst verbeeld. Uiteenlopende genres zoals het vanitasstilleven, het ‘schuldige’ landschap en het portret ontlenen hun aantrekkingskracht aan de ervaring van schoonheid in verval. Gastcurator Wim van der Beek maakte met het werk van 15 kunstenaars in opdracht van CODA directeur Carin Reinders een prikkelende en gevarieerde tentoonstelling die uiteenlopen aspecten van verval zichtbaar maakt.

De esthetiek van afval versus de grenzen van de consumptiemaatschappij, het hoopgevende zicht op nieuwe kansen of levensverlenging, de daklozenproblematiek; het is allemaal onlosmakelijk verbonden met de manier waarop we in de huidige samenleving omgaan met dat wat oud en versleten is of in de marge van de samenleving terechtgekomen is. De moderne samenleving worstelt met allerlei processen die samenhangen met de eindigheid van het leven en de periode van verval die daar aan voorafgaat. Beeldende kunstenaars confronteren de samenleving door andere perspectieven aan te reiken. Zij laten zien dat in verval ook schoonheid kan schuilen of ze vergroten het verval zo uit dat de confrontatie schrijnend en hard is. Een breed spectrum aan emoties wordt betrokken in het beeldvormingsproces: berusting, woede, angst, vertwijfeling, melancholie, weemoed en de worsteling met het besef van eindigheid.

De paradox van kunst en verval
What Remains maakt uiteenlopende aspecten van verval zichtbaar. Fysiek, mentaal, moreel, materieel, maatschappelijk, landschappelijk en architectonisch verval, veroudering en ouderdom, afval en hergebruik, natuurlijke afbraakprocessen, afgedankte voorwerpen en in de vergetelheid geraakte betekenissen en technieken komen in deze tentoonstelling aan de orde. De tentoonstelling in CODA Museum toont daarnaast dat beeldende kunst waarin vormen van verval gesublimeerd en vereeuwigd worden, verder gaat dan verval op zich. Hier doet zich namelijk een merkwaardige paradox voor: kunst waarin verval onderwerp is, kan eeuwigheidswaarde krijgen en ontworstelt zich daarmee aan de vergankelijkheid die de basis van het kunstwerk vormt. Wie bovendien verder kijkt dan het verval, kan schoonheid ontdekken en rust vinden. De bezoeker van What Remains kan echter niet om de dilemma’s heen die met verval en vergankelijkheid te maken hebben. Het besef dat er een rustgevende schoonheid kan uitgaan van verval biedt in elk geval een hoopgevend perspectief.

Deelnemende kunstenaars
Hugo Tieleman, Chris Jordan, Andreas Hetfeld, Ivo Kamphuis, Jan Eric Visser, Jehoshua Rozenman, Nicolas Dings, Jan Banning, Frans Beerens, Martine Feipel & Jean Bechameil, Yves Marchand & Romain Meffre, Ken’ichiro Taniguchi, Hans Op de Beeck, Sébastien van Malleghem.